Cera i jej rodzaje. Kilka ciekawych informacji.

Powierzchnia skóry twarzy, czyli potocznie mówiąc cera to miejsce, które jest poddawane szczególnym zabiegom, mającym na celu utrzymanie jest w odpowiednim, najlepiej bardzo dobrym stanie. Rozróżniamy cztery podstawowe typy cery: normalna, sucha, tłusta i mieszana. Podział ten zależy od rozmieszczenia gruczołów łojowych (porów) w skórze, ich czynności oraz w konsekwencji - działania. 
Określenie rodzaju cery jest konieczne do prowadzenia właściwej pielęgnacji i doboru kosmetyków. Każda cera może być cerą naczynkową, może być również cerą wrażliwą (lub nawet nadwrażliwą), cera tłusta lub mieszana w pewnych okresach życia może być równocześnie cerą trądzikową, i jeszcze jeden typ cery - atroficzna czyli cera przedwcześnie się starzejąca (najczęściej zdarza się ten przypadek u posiadaczy cery suchej, czasami normalnej). Dodatkowo występuje jeszcze cera zniszczona.

Cera normalna
Cera normalna jest różowa, gładka, jędrna, napięta, dobrze odżywiona, właściwie reaguje na warunki atmosferyczne, takie jak wiatr, słońce, mróz oraz na wodę i mydło. Niewidoczne są na niej naczynia krwionośne, plamy barwnikowe, nie występuje problem łuszczenia, nie widoczne są zaskórniki. Pory są mało widoczne tylko od czasu do czasu na brodzie i czole mogą się pojawić drobne wypryski. Skóra jest dobrze ukrwiona, lekko zaróżowiona na policzkach, nie przetłuszcza się ani nie przesusza. Z czasem może przechodzić w cerę suchą.

Cera sucha
Jest to skóra, która nie była sucha "od zawsze", lecz stała się taką w związku z jej naturalnym starzeniem się. Cera sucha ma jasny kolor, jest cienka, mało elastyczna, mogą na niej występować przebarwienia, pojawia się sieć rozszerzonych naczyń krwionośnych, może się łuszczyć, reaguje zaczerwienieniem na mydło, wodę i warunki atmosferyczne.
Skóra z czasem coraz wolniej się regeneruje, osłabia się płaszcz lipidowy, przez co traci więcej wilgoci. Cera taka pielęgnowana niewłaściwie staje się cerą starczą. Już około dwudziestego roku życia zaczynają pojawiać się pierwsze zmarszczki wokół oczu, ust i szyi.

Cera tłusta
Dość uciążliwa w pielęgnacji, błyszcząca i nierówna. Wydziela bardzo duże ilości łoju, ma skłonności do stanów zapalnych, trądziku i łuszczenia się, często charakteryzuje się rozszerzonymi porami. Cera tłusta ma kolor szarożółty, zazwyczaj jest dość gruba, a jej powierzchnia błyszcząca. Jednak na pocieszenie, warto wspomnieć, iż skóra tłusta dłużej będzie się bronić przed zmarszczkami, gdyż dobrze reaguje na czynniki atmosferyczne, takie jak na zimno, wiatr i słońce, oraz na wodę i mydło.
Cera tłusta nie występuje w dzieciństwie. Jej objawy pojawiają się dopiero po okresie pokwitania, ok. 12 roku życia, co jest związane ze wzmożoną stymulacją hormonalną gruczołów płciowych i gruczołów łojowych.

Cera mieszana
Najpopularniejszy typ cery, charakteryzuje się podziałem twarzy na strefy. Ma cechy dwóch rodzajów skóry, strefę suchą, czyli okolice policzków i tak zwaną strefę T, czyli miejsca o cechach charakterystycznych dla cery tłustej. Obejmuje ona przeważnie czoło, nos i brodę, choć czasami można spotykać sytuację odwrotną.
Pielęgnacja tego rodzaju cery jest trudna i pracochłonna, ponieważ należy postępować tak, jak z dwoma rodzajami cery. Przy cerze mieszanej występuje jednocześnie skłonność do łojotoku oraz nieprawidłowa reakcja na wodę i mydło, co objawia się podrażnieniem, zaczerwienieniem, uczuciem pieczenia i napięcia skóry.

Cera trądzikowa
Cera ta jest prawdziwą zmorą młodych ludzi, jednak nie jest to tylko młodzieńcza przypadłość, ponieważ i w późniejszym wieku zdarza się skłonność do trądziku. Trądzik może mieć różnorodną postać, od formy zaskórnikowej, przez drobne krostki, po blizny. Problemy te mają swoje podłoże w "burzy hormonalnej", która zakłóca normalną pracę gruczołów łojowych, lecz ich przyczyną mogą być również zaburzenia w funkcjonowaniu tarczycy, nieprawidłowe czynności przewodu pokarmowego. W przypadku wystąpienia trądziku młodzieńczego ważna jest podstawowa pielęgnacja, higieniczny, racjonalny tryb życia. Każdy rodzaj trądziku wymaga konsultacji z lekarzem dermatologiem.

Cera zniszczona
Cera zniszczona jest trudna do pielęgnacji. Na zniszczenie cery wpływa zanieczyszczenie środowiska, smog, stres, tryb życia i wiele innych czynników, które powodują, że skóra staje się bezbronna, a wolne rodniki atakują komórki naskórka, co prowadzi do uszkodzeń skóry, czyli przyspieszenia procesu starzenia.
Skóra taka wygląda nieatrakcyjnie, staje się matowa i szara, ponieważ wiele czynników m.in. alkohol i nikotyna, wpływa na jej niedotlenienie. Każdy rodzaj cery może być równocześnie cerą zniszczoną.

Cera starcza
Proces starzenia obejmuje nie tylko naskórek, ale również warstwy leżące głębiej. Główne zmiany zachodzą w skórze właściwej, a polegają na degradacji włókien kolagenowych i sprężystych. Skóra staje się gruba, sucha, pokryta zmarszczkami, traci naturalny kolor, a z wiekiem zaczynają pojawiać się przebarwienia i odbarwienia, naczyniaki, plamy soczewicowate, brodawki, łojotokowe zmiany zastoinowe, jak również nadmierne rogowacenie. Słabnie praca gruczołów łojowych i potowych, powodując zaburzenie równowagi wodno-lipidowej skóry.

Cera atroficzna
Atrofia (czyli zanik) skóry fizjologicznie jest związana z procesem starzenia się, którego tempo zależy od czynników genetycznych. Symptomy starzenia powstają zarówno na powierzchni skóry, jak i w warstwach położonych głębiej. Już około 30 roku życia zaczynają pojawiać się pierwsze zmarszczki trwałe. Do ich powstawania przyczynia się częste palenie papierosów, ściąganie mimiczne ust, ubytki uzębienia i nadmierne opalanie.
Na proces starzenia się skóry ogromny wpływ mają zmiany hormonalne, szczególnie w okresie menopauzy - widoczne zmarszczki pojawiają się na czole, nasadzie nosa, szyi i dekolcie. Wygląd skóry osób palących różni się od skóry osób niepalących, tzn. występuje na niej dużo więcej zmarszczek, skóra ma kolor ziemisty i często pojawiają się rozszerzone naczynka krwionośne. Skóra atroficzna ulega ścienieniu, traci rozciągliwość i elastyczność, następuje regres tkanki tłuszczowej.

Cera naczynkowa
Cechują ją kłopoty z rozszerzonymi naczyńkami krwionośnymi. Kruchość i nadwrażliwość naczyń krwionośnych jest jednym z czynników przyczyniających się do powstawania trądziku różowatego, z czasem utrwala się. Naczynia włosowate pękają, pozostawiając na skórze ślady nazywane pajączkami. Skłonność do występowania rozszerzonych naczyń krwionośnych występuje już w dzieciństwie, a po dwudziestym roku życia naczynka zaczynają być widoczne.
Skórę tę przy pielęgnacji należy traktować jako nadzwyczaj wrażliwą. Bardzo często reaguje ona długotrwałym rumieniem , opuchlizną, pieczeniem bądź swędzeniem. Zaczerwienienie może pojawiać się w okolicy policzków, nosa i brody nawet na skutek picia kawy, mocnej herbaty, alkoholu, spożywania ostrych przypraw, a nawet w przypadku zjedzenia gorącego posiłku.

Cera wrażliwa
Cera ta charakteryzuje się cienką skórą, z tendencja do podrażnień i pękających naczynek. Może być nabyta lub uwarunkowana genetycznie. Występuje ona często u kobiet, których reakcje skórne zależą od cyklu miesiączkowego i stanu emocjonalnego. Jest bardzo trudna w pielęgnacji, występuje często w powiązaniu z cerą suchą, alergiczną i płytko unaczynioną. Bardzo rzadko zdarzają się wypryski, często bywa zaczerwieniona i podrażniona, łatwo ulega uczuleniom i wymaga bardzo starannej pielęgnacji.
Coraz częściej spotyka się ten rodzaj cery, a wiąże się to przede wszystkim z obciążeniem środowiska naturalnego, toksynami i z nieodpowiednią pielęgnacją, stosowaniem kosmetyków niewłaściwych do danego typu cery i wieku. Skóra wrażliwa bardzo źle reaguje na chlor zawarty w wodzie z kranu i w wodzie w basenach, mróz oraz ostre słońce. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do ubytku wilgoci i warstwy ochronnej tłuszczu ze skóry.